คำชี้แจงจาก 'อันธิฌา แสงชัย' กรณีห้องเรียนเพศวิถี ที่ร้านหนังสือบูคู
Posted: 11 Feb 2017 10:32 PM PST (อ้างอิงจากอีเมล์ข่าว เวบไซท์ประชาไท)
บทความนี้ สืบเนื่องจากการถกเถียงกรณีห้
บทความนี้ต้องการอธิบายต่อข้ อกล่าวหาข้อแรก ในฐานะผู้ร่วมก่อตั้งห้องเรี ยนเพศวิถี ผู้เขียนอยากเล่าให้ฟังว่าห้ องเรียนเพศวิถีคือกิจกรรมหนึ่ งของร้านหนังสือบูคู เริ่มต้นครั้งแรกในเดือนตุลาคม 2556 ก่อนที่จะเติบโตเป็นองค์กรเล็กๆ ที่ไม่แสวงหาผลกำไรในชื่อ “ห้องเรียนเพศวิถีและสิทธิมนุ ษยชน ร้านหนังสือบูคู” (Buku’s Gender, Sexuality and Human Rights Classroom) หรือ Buku Classroom ในเวลาต่อมา กิจกรรมนี้ดำเนินต่อเนื่ องมาจนถึงปัจจุบัน (กุมภาพันธ์ 2560) และได้พัฒนาต่อยอดไปในรูปแบบอื่ นๆ อาทิ กิจกรรมฟุตบอล (Buku FC) ศิลปะบำบัด และห้องเรียนภาษาอังกฤษสำหรับนั กกิจกรรมรุ่นใหม่
วัตถุประสงค์ในการจั ดกระบวนการเรียนรู้ของห้องเรี ยนเพศวิถี คือการสร้างพื้นที่ปลอดภัยสำหรั บการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่ องเพศสภาวะ (gender) และเพศวิถี (sexuality) สำหรับผู้สนใจทั่วไปที่อาศัยอยู่ ในพื้นที่ความขัดแย้งรุนแรงซึ่ งปัญหาเกี่ยวกับสุ ขภาวะและความรุนแรงทางเพศถู กละเลยและกลายเป็นสิ่งที่ถูกซุ กซ่อนไว้ใต้พรมมายาวนาน เพื่อสร้างความตระหนักในเรื่ องนี้พร้อมกับสนับสนุ นการเคารพในศักดิ์ศรีความเป็ นมนุษย์ของคนที่มีเพศวิถีที่ แตกต่างหลากหลาย
รูปแบบการจัดการเรียนรู้ของห้ องเรียนเพศวิถี เป็นไปในลักษณะของการจัดกลุ่มพู ดคุย (focus group) เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความคิดความเชื่อ โดยไม่ตัดสินถูกผิดแต่เน้ นการเปิดกว้าง รับฟัง ตั้งคำถามและหาคำตอบของตัวเอง ผู้ผ่านการเรียนรู้ในกิจกรรมนี้ อาจจะไม่ได้ข้อสรุปอันเดียวกั นในเรื่องเดียวกัน ขึ้นอยู่กับความสนใจและการใคร่ ครวญของแต่ละคน ในแต่ละครั้งจะกำหนดให้มีผู้เข้ าร่วมระหว่าง 5-12 คน จากการเปิดรับสมัครทางออนไลน์ รวมถึงการสมัครร่วมกิจกรรมในรู ปแบบกลุ่มที่ผู้เข้าร่ วมสามารถจับกลุ่มกันเองระหว่ างเพื่อนหรือคนรู้จักที่สนิทสนม สำหรับผู้ที่สมัครทางออนไลน์นั้ น ผู้จัดจะมีการติดต่อกลับเพื่ อสอบถามข้อมูล และพิจารณาถึงวัตถุประสงค์ที่ต้ องการเข้าร่วมกิจกรรม ข้อมูลส่วนตัวเช่น อายุ และเพศสภาวะของแต่ละท่านว่ าเหมาะสมที่จะเรียนรู้ร่วมกั นหรือไม่ ในกลุ่มใด แล้วจึงแจ้งตอบรับ กิจกรรมนี้เปิดกว้างและต้อนรั บผู้เข้าร่วมทุกเพศ ทุกวัย ทุกเชื้อชาติ สำเนียงภาษา ภูมิหลัง ระดับการศึกษา ศาสนาหรืออัตลักษณ์ ที่มีจุดร่วมคือสนใจและต้ องการพื้นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ที่ปลอดภัยในประเด็ นเพศสภาวะและเพศวิถี กิจกรรมส่วนใหญ่จัดขึ้นในห้ องประชุมเล็กๆ ในร้านหนังสือบูคู ที่มีลักษณะเป็นส่วนตัวแต่ไม่ “ปิดลับ”
การจัดกิจกรรมในลักษณะนี้ ความรับผิดชอบสูงสุดของผู้จั ดอยู่ที่การสร้างความรู้สึกที่ ปลอดภัยทั้งทางร่างกายและจิ ตใจให้แก่ผู้เข้าร่วม การปกป้องข้อมูลส่วนบุคคล ซึ่งจะต้องระมัดระวังการโจมตีกั นทางความคิด การตัดสินตีตรา การตั้งตนเป็นผู้รู้หรือการสั่ งสอนของผู้เข้าร่วมที่มีอาวุ โสหรือมีแหล่งอำนาจมากกว่า และแหล่งอำนาจที่ไม่เท่ากั นของผู้เข้าร่วม โดยให้ความสำคัญต่ อการเคารพในประสบการณ์ ภูมิหลัง ความคิดความเชื่อ และสิทธิความเป็นส่วนตัวของกั นและกัน รวมถึงระมัดระวังในประเด็นที่อ่ อนไหว การเปิดบาดแผลทางใจ (trauma) และอาการเกลียดกลัวในรูปแบบต่ างๆ [7] รูปแบบการจัดการเรียนรู้ในลั กษณะนี้จึงต้องเริ่มต้นอย่างใส่ ใจตั้งแต่ การออกแบบกระบวนการและกิจกรรมที่ จะใช้ ให้เหมาะสมต่อกลุ่มผู้ร่วมเรี ยนรู้ กำหนดการ บรรยากาศของสถานที่ แสง อุณหภูมิ อุปกรณ์ที่เรียบง่ายและเหมาะสม การสร้างข้อตกลงร่วมกันระหว่ างกลุ่มผู้เข้าร่วม และความพร้อมทั้งด้านร่ างกายและจิตใจของกระบวนกร (facilitator) ซึ่งแนวการจัดการเรียนรู้ลั กษณะนี้ อิงอยู่บนฐานคิดของหลักสิทธิมนุ ษยชนสากลและเป็นแนวทางแบบสตรีนิ ยม
องค์ความรู้ของห้องเรียนเพศวิถี อิงกับการอธิบายสังคมวั ฒนธรรมแบบมานุษยวิทยาและสังคมวิ ทยา ที่มิได้มองว่าวัฒนธรรมหรือจารี ตทางเพศเป็นสิ่งที่แข็งทื่ อตายตัว หากเต็มไปด้วยการต่อรอง มีความตึงแย้งในรายละเอียด มีการผสมผสาน เปลี่ยนผ่าน และหยิบยืม มันจึงเป็นการประกอบสร้างทางสั งคม (social construction) ที่แท้จริงแล้วสามารถเปลี่ ยนแปลงได้ ทว่าถูกฝังรากลึก (internalize) ในความคิดความเชื่อของผู้ คนจนกลายเป็นชุดความจริงชุดหนึ่ ง และที่สำคัญคือความตระหนักว่าวั ฒนธรรมและจารีตเรื่องเพศอิงกั บแนวคิดอำนาจ เช่น แนวคิดชายเป็นใหญ่ (patriarchy) ชาตินิยม จารีตนิยม หรือ dogmatism ที่คับแคบและเลือกปฏิบัติ ส่งผลให้ผู้คนในสังคมมองเห็นคุ ณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ของคนแต่ละเพศไม่เท่าเทียมกัน มีการกีดกันให้คนบางกลุ่ มกลายเป็นชายขอบ มีการกดขี่ การควบคุมจัดการเนื้อตัวร่างกาย หรือแม้กระทั่งนำไปสู่การใช้ ความรุนแรงระหว่างกันทั้ งทางตรงทางอ้อม ซึ่งอาจจะเกิดขึ้นอย่ างตรงไปตรงมาในรูปของความรุ นแรงทางตรง หรือแนบเนียนซ่อนเร้ นในนามของความรักความปรารถนาดี หรือในนามของการสงวนรักษาคุณค่ าบางอย่างที่ถูกผูกขาดคำอธิ บายไว้โดยบางกลุ่มคนในสังคมเท่ านั้น ในท้ายที่สุดแล้ววั ฒนธรรมและจารีตทางเพศในลักษณะนี้ ส่งผลกระทบต่อคนทุกเพศทุกวั ยในสังคม
นอกจากนี้ เพศ ยังเป็นเพียงอัตลักษณ์หนึ่ งของมนุษย์ ความรับรู้ที่มีต่อตัวเองและผู้ อื่นยังผูกพันอยู่กับความเข้ าใจอัตลักษณ์ที่ซับซ้อนและซ้ อนทับกัน (intersectionality) เช่น สีผิว ฐานะ การศึกษา รูปร่างหน้าตา วัย สภาพร่างกาย สำเนียงภาษา ศาสนา และชาติพันธุ์ฯลฯ อีกด้วย และอัตลักษณ์ทั้งหมดนี้ส่งผลให้ รูปแบบของการกดขี่หรือความรุ นแรงเชิงอัตลักษณ์มีความซับซ้อน กล่าวคือ คนหนึ่งคนอาจจะเป็นผู้ถูกกดขี่ และเป็นผู้กดขี่ผู้อื่นได้ ในเวลาเดียวกัน
จากที่กล่าวมาทั้งหมด ข้อกล่าวหาที่ว่าห้องเรียนเพศวิ ถีสอนให้ผู้เข้าร่วม “กลายเป็น” คนรักเพศเดียวกัน จึงเป็นข้อกล่าวหาที่เป็นไปไม่ ได้ในความเป็นจริง และสะท้อนว่าคำถามนี้เกิ ดจากการมีความเข้าใจที่คลาดเคลื่ อนเกี่ยวกับความเป็นเพศและเพศวิ ถี อย่างไรก็ตามมีผู้ตั้งข้อสั งเกตว่าการตั้งชื่อกิจกรรมว่า “ห้องเรียน” นั้น จะปฏิเสธอย่างไรว่าไม่ได้ “สอน” ผู้เขียนเห็นว่าหากตี ความตามความหมายที่คับแคบของห้ องเรียนในแบบที่คนทั่วไปเข้าใจ อันเกิดจากระบบคิดที่ถูกปลูกฝั งไว้แน่นหนาในการศึกษาแบบ “ไทย ๆ” การสอนดูจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้ นได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด โดยตั้งอยู่บนฐานคิดว่าผู้เรี ยนนั้นว่างเปล่า ขาดเจตจำนงของตัวเอง ไม่มีความสามารถในการคิดหรือพิ จารณาด้วยตัวเอง ไม่มีอำนาจในการตัดสินใจ ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกั บแนวคิดพื้นฐานของห้องเรี ยนเพศวิถีที่เชื่อมั่นว่ามนุษย์ ทุกคนมีศักยภาพที่จะคิด วิเคราะห์ แยกแยะ ประสบการณ์ของมนุษย์นั้นแตกต่ างกัน และทุกประสบการณ์คือความรู้ที่ มีคุณค่า ผู้เรียนและผู้สอนมี “อำนาจ” เท่าเทียมกัน โดยไม่อาจแยกขาดอย่างเด็ดขาดได้ ว่าใครเป็นผู้เรียนรู้จากใครเพี ยงอย่างเดียว
สิ่งที่ห้องเรียนเพศวิถีและ Buku FC “สอน” จึงไม่ใช่การการสอนให้ใครเป็น “อะไร” เพราะเราเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนมี สิทธิและมีเจตจำนงที่จะเลือกไม่ เป็นหรือเป็นในสิ่งที่เขาต้ องการได้ โดยที่สิทธิข้อนี้ไม่มีมนุษย์ คนไหนสามารถพรากเอาไปจากเขาได้ สิ่งที่ห้องเรียนเพศวิถีสอน คือ การบอกให้คุณรู้ว่ าการแสวงหาความรู้ไม่ใช่เรื่ องผิด คุณสามารถเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ เรียนรู้โลกกว้าง ชุดความรู้ใหม่ ๆ ที่เป็นสากล และรู้จักทบทวนตั้งคำถามกั บความเชื่อแบบฝังหัวที่ถูกปลู กฝังผ่านโครงสร้างต่าง ๆ ทางสังคม เพื่อเกิดการแลกเปลี่ยนและใคร่ ครวญถึงคุณค่าที่สำคัญในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เราถู กบอกถูกสอนมาเกี่ยวกับเพศ เพศสภาวะ และเพศวิถี สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุ ดและยากที่สุดที่จะสอนกันได้ แต่เราพยายามอย่างมาก คือการสนับสนุนให้ผู้เข้าร่วมกิ จกรรมนี้รู้จักเคารพในความแตกต่ างหลากหลาย การมองเห็นคุณค่าและศักดิ์ศรี ความเป็นมนุษย์ของมนุษย์คนอื่น รวมทั้งคุณค่าและศักดิ์ศรี ความเป็นมนุษย์ของตัวเอง การไม่ตัดสินตีตราหรือเบียดขั บคนอื่นที่แตกต่างจากเรา เช่นเดียวกับที่ไม่ทำเช่นนั้นกั บตัวเอง
แน่นอนว่ามีผู้เข้าร่วมกิ จกรรมห้องเรียนเพศวิถีบางส่วน เป็น LGBTI หรือผู้ที่มีความหลากหลายทางเพศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง LGBTI มุสลิม จึงมีผู้โจมตีว่านี่เป็นการ “สนับสนุน” ให้คนเหล่านี้ “เป็น” LGBTI ผู้เขียนต้องการตั้งคำถามกลั บไปว่าการสนับสนุนในที่นี้ หมายถึงอะไร? การทำงานของห้องเรียนเพศวิถีเป็ นเพราะเราเล็งเห็นว่าสิ่งที่ยั งขาดไปในความตระหนักรับรู้ของผู้ คนในสามจังหวัดชายแดนใต้คือปั ญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับ LGBTI โดยเฉพาะอย่างยิ่ง LGBTI มุสลิม เช่น การใช้ความรุนแรงในหลากหลายรู ปแบบ การบังคับแต่งงาน การเลือกปฏิบัติ การรังแก การล่วงละเมิด การคุกคามทางเพศ การใช้มาตรการทางสังคมหรื อความรุนแรงในการ “รักษา” ให้มีวิถีทางเพศตามแบบที่สั งคมต้องการ การลิดรอนสิทธิในด้านต่าง ๆ การถูกเหยียด ปัญหาด้านสุขภาพ ทั้งสุขภาพใจและกาย การออกจากระบบการศึกษา การละทิ้งศาสนา การละทิ้งถิ่นฐาน และการเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจ เนื่องจากคนเหล่านี้ถูกเบียดขั บให้เป็นชายขอบจากโครงสร้ างทางสังคม การทำงานของห้องเรียนเพศวิถีจึ งเป็นไปเพื่อ “สนับสนุน” คุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุ ษย์ของบุคคลเหล่านี้ โดยสร้างพื้นที่ปลอดภัยในการเรี ยนรู้ด้านเพศสภาวะ เพศวิถี สร้างกลุ่มสนับสนุน ที่มีความเมตตาเห็นอกเห็นใจกัน เข้าใจถึงสภาพปัญหา ไม่ตัดสินตีตรา เสริมสร้างความเข้มแข็งทางร่ างกายและจิตใจ และลดความรุนแรงที่จะเกิดขึ้น เพื่อให้คนเหล่านี้ “มีที่ยืน” ในสังคมอย่างมีศักดิ์ศรีความเป็ นมนุษย์ และห้องเรียนเพศวิถีเปิดกว้ างเสมอสำหรับผู้ที่ต้องการเรี ยนรู้
สุดท้ายนี้ ผู้เขียนจะตั้งข้อสังเกตถึ งอาจารย์โชคชัย วงค์ตานี นักวิชาการด้านสันติศึกษาซึ่ งเป็นที่รู้จักในวงกว้างทั้ งในวงวิชาการอิสลามและสันติศึ กษา ที่ได้โพสข้อความในเฟซบุ๊กส่ วนตัว แบบตั้งค่าเปิดสาธารณะไว้ในวั นที่ 9 กุมภาพันธ์ 2560 ว่า “เตะบอลในที่ลับตาไม่มีใครว่า แต่มาสอนให้รักร่วมเพศที่ปาตานี โปรดหยุดเถอะ” ข้อความนี้ถูกส่งต่อไปในสื่อสั งคมออนไลน์ 75 ครั้ง และได้กลายเป็นพื้นที่ ในการถกเถียงอย่างดุเดือดจนหมิ่ นเหม่จะสร้างความขัดแย้งในวงกว้ างระหว่างมุสลิมหรือผู้ที่สนั บสนุนข้อความดังกล่าว กับฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายคนเป็น LGBTI ที่รู้สึกรุนแรงต่อถ้อยคำนี้ ในการแสดงความคิดเห็นใต้ โพสและจากการส่งต่อ ผู้เขียนพบว่ามีหลายครั้งที ปรากฏข้อความในลักษณะกล่าวหา การเหยียดเพศ การละเมิดศักดิ์ศรีความเป็นมนุ ษย์ของผู้เขียน คู่ชีวิตของผู้เขียน และ LGBTI โดยทั่วไป ข้อความเหล่านั้นได้ แสดงความเกลียดชังและข่มขู่ เช่น การขู่จะใช้วิธีการเดียวกันกั บที่จัดการกับผู้เห็นต่างในพื้ นที่ หากห้องเรียนเพศวิถีไม่ยุติ การจัดกิจกรรม ซึ่งบรรยากาศของความขัดแย้งนี้ ได้ขยายวงขึ้นเรื่อยๆ จนสร้างความรู้สึกกังวลใจจนถึ งหวาดกลัวให้แก่ผู้ที่เคยเข้าร่ วมกิจกรรมของห้องเรียนเพศวิถี รวมถึงนักกิจกรรมและ LGBTI ในพื้นที่ และเป็นที่ห่วงใยของเพื่อนนักวิ ชาการและนักกิจกรรมทั้ งในและนอกพื้นที่ ที่ได้ช่วยกันออกมาส่งเสียงห้ ามปราม ระงับยับยั้งไม่ให้เกิ ดสถานการณ์ที่บานปลายมากขึ้ นจนทุกอย่างเริ่มคลี่คลายลง และการโพสข้อความแสดงจุดยืนไม่ สนับสนุนการใช้ความรุ นแรงของอาจารย์ในวันต่อมาก็ช่ วยหนุนเสริมการแลกเปลี่ยนอย่ างเป็นมิตรมากขึ้นต่อประเด็นนี้
อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้ได้รั บผลกระทบโดยตรงและเพื่อนนักวิ ชาการด้วยกันที่รู้จักกันเป็ นการส่วนตัว เนื่องจากอาจารย์เคยได้สนับสนุ นร้านหนังสือบูคูและนำหนังสื อมาฝากขาย ผู้เขียนจะขอวิจารณ์ว่า อาจารย์ซึ่งมีบทบาทเป็นนักสันติ วิธีซึ่งมีความรู้เป็นอย่างดี เกี่ยวกับการสร้างสันติ ภาพชายแดนใต้ ที่เห็นเภทภัยของความรุ นแรงในหลากหลายระดับ และด้วยความเป็นมุสลิมที่กำลั งเผชิญหน้ากับการโจมตีอิสลามและ Islamophobia อาจารย์ได้ตระหนักหรือไม่ว่าข้ อความสั้น ๆ เพียงสองบรรทัดนั้น จะสร้างความเสียหายในชื่อเสี ยงและการลดทอนศักดิ์ศรีความเป็ นมนุษย์ของผู้อื่น ข้อความสั้น ๆ เพียงสองบรรทัดนั้น จะถูกผลิตซ้ำและเป็นส่วนหนึ่ งในการขยายความเกลียดชัง Homophobia ต่อ LGBTI ซึ่งเป็นความเกลียดชังที่ไร้ เหตุผลและไร้หัวใจอย่างเลวร้ ายไม่ต่างจากที่พี่น้องมุสลิมต้ องเผชิญ หรือการที่ข้อความนั้นเป็นส่ วนหนึ่งที่จุดไฟเพิ่มอุณหภูมิ ของความขัดแย้งทางความคิด จนอาจจะลุกลามกลายเป็นการขัดแย้ งที่รุนแรงในมิติเชิงอัตลักษณ์ ระหว่างมุสลิมและ LGBTI หรือปลายทางของมันจะทำให้ตั วของผู้เขียนเองและคู่ชีวิต รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องกับห้ องเรียนเพศวิถีต้องตกอยู่ ในสถานการณ์ที่สุ่มเสี่ยงต่ออั นตรายจากผู้ที่มีความคิดสุดโต่ งหรือ Homophobic ผู้เขียนไม่อาจเข้าใจได้เลยว่ าทั้งที่เราเป็นเพื่อนกันทั้ งในโลกวิชาการและเฟซบุ๊ก เคยไปทานอาหารร่วมกัน จะทำให้อาจารย์เลือกที่จะสื่ อสารเช่นนั้นโดยไม่ได้สอบถามข้ อเท็จจริงมายังผู้เขียนก่อนได้ อย่างไร และไม่พบความตระหนักหรือคำชี้ แจงใด ๆ ในเรื่องนี้จากโพสครั้งหลั งของอาจารย์
อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้ นนี้มิใช่เกิดจากการโพสเฟซบุ๊ กของอาจารย์โชคชัยเพียงเท่านั้น แต่มันสะท้อนถึงทัศนคติเชิงลบต่ อ LGBTI มุสลิมที่มีมายาวนานของสั งคมชายแดนใต้ การขาดความรู้ความเข้าใจ การไม่ตระหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้ นกับคนกลุ่มนี้ และการขาดพื้นที่แลกเปลี่ยนเรี ยนรู้อย่างสร้างสรรค์ในเรื่องดั งกล่าว กล่าวตามความรู้สึก...สามจังหวั ดชายแดนใต้ได้ละทิ้งคนเหล่านี้ มาเนิ่นนาน โดยปิดตาไม่รับไม่รู้ถึงปัญหาที่ เกิดขึ้นต่อคนกลุ่มนี้ อันเป็นสิ่งที่เกิดจากโครงสร้ างทางสังคมของปาตานี/ชายแดนใต้ นั่นเอง กล่าวให้หนักขึ้นไปอีก...จารี ตหรือวัฒนธรรมอันงามของปาตานี จะงดงามอยู่ได้อย่างไรหากคนกลุ่ มหนึ่งในสังคมถูกรุกไล่เบียดขับ ถูกผลักให้เผชิญหน้ากับปัญหาต่ างๆจากตัวโครงสร้างของจารีตนั้น และสุดท้าย สิ่งที่ห้องเรียนเพศวิถีตั้ งคำถามให้ผู้เข้าร่วมได้กลั บไปขบคิดอยู่เสมอคือ...เราจะอยู่ ร่วมกันอย่างไรท่ ามกลางความแตกต่างหลากหลาย โดยที่เราไม่ทำลายกันและกัน สันติ ภาพและการกำหนดชะตากรรมตนเอง รวมถึงนิยามความหมายของปาตานีคื ออะไร รวมหรือกีดกันใครออกไปบ้างหรื อไม่ หรือเป็นสันติภาพเพี ยงผลประโยชน์ของชนชั้นนำที่ไม่ ต่างอะไรกับที่ชนชั้นนำอีกฝ่ ายหนึ่งต้องการ?
สุดท้ายนี้ ในทางตรงข้าม ผู้เขียนมีความเป็นห่วงและไม่ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งต่อการใช้ ถ้อยคำแสดงความเกลียดชังต่อคนมุ สลิม รวมทั้งการล้อเลียนโจมตีศาสนาอิ สลาม และการเหมารวมนักกิจกรรมในสามจั งหวัดชายแดนใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจาก LGBTI ทั้งนี้ ไม่เป็นการดีต่อการสร้างความเข้ าใจ การเรียนรู้ความคิดที่แตกต่ างอย่างเป็นมิตร และทำลายโอกาสที่จะรับรู้ความรู้ สึกเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน จากประสบการณ์การทำงานในพื้นที่ แห่งนี้ ผู้เขียนพบว่าอารมณ์ความรู้สึ กของคนที่นี่ ความภาคภูมิใจในอัตลักษณ์วั ฒนธรรมมลายู และความศรัทธาเชื่อมั่นในศาสนา เป็นคุณค่าสำคัญที่นำพาให้ผู้ คนมากมายในสามจังหวัดชายแดนใต้ ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ ยาก บางทีเราอาจเรียนรู้ซึ่งกั นและกันได้ผ่านความทุกข์ยากเหล่ านี้ การถูกเบียดขับกดขี่ เรียนรู้ที่จะให้พื้นที่ ทางความคิดและสื่อสารโต้แย้งกั นด้วยสันติค่ะ
เชิงอรรถ
[1] โปรดดูเฟซบุ๊ก BBC Thai ที่ https://www.facebook.com/ BBCThai/videos/ 1834002456820786/?hc_ref= PAGES_TIMELINE และรายการสารคดี ก(ล)างเมือง ตอน ห้องเรียนเพศวิถี ที่ https://www.youtube.com/watch? v=8u_...
[2] LGBTI คือคำที่ใช้เรียกบุคคลที่มี เพศวิถีหลากหลาย จำแนกอย่างหยาบๆได้ว่า L ย่อมาจาก Lesbian (หญิงรักหญิง), G: Gay (ชายรักชาย), B: Bisexual (คนที่รักได้ทั้งสองเพศ ซึ่งมีทั้ง Bisexual man และ Bisexual women), T: Transgender (คนข้ามเพศซึ่งมีทั้งข้ ามจากชายเป็นหญิง และหญิงเป็นชาย) และ Intersex ซึ่งวงวิ ชาการและวงการกฎหมายไทยใช้คำว่ าบุคคลเพศกำกวม
[3] โปรดดู อุสตาซอับดุชชะกูรฺ บินชาฟิอีย์ (อับดุลสุโก ดินอะ), กรณีทีมฟุตบอลหญิงในพื้นที่ ความขัดแย้ง: สร้างสันติภาพหรือเพิ่มความขั ดเเย้ง ที่ http://www.deepsouthwatch.org/ node/10258 (8 ก.พ. 2560) เข้าถึงเมื่อ 10 ก.พ. 2560 และเฟซบุ๊ก Chokchai Wongtanee ที่ https://www.facebook.com/ chokchai.wongtanee/posts/ 1293802430678437 (9 ก.พ. 2560) เข้าถึงเมื่อ 10 ก.พ. 2560
[4] โปรดดูสรยุทธ เอี่ยมเอื้อยุทธ, จดหมายจากเบอร์ลิน ที่ http://www.deepsouthwatch.org/ node/10265 (10 ก.พ. 2560) เข้าถึงเมื่อ 10 ก.พ. 2560, ซากีร์ พิทักษ์คุมพล http://deepsouthwatch.org/ node/1027..., นวลน้อย ธรรมเสถียร http://deepsouthwatch.org/ node/1027..., อสมา มังกรชัย http://deepsouthwatch.org/ node/1027..., แถลงการณ์กลุ่มด้วยใจ http://deepsouthwatch.org/ms/ node/1..., จดหมายเปิดผนึกการคุกคามนักกิ จกรรมเพื่อสิทธิในภาคใต้ กรณีห้องเรียนเพศวิถี http://prachatai.com/journal/ 2017/0...
[5] โปรดดูเฟซบุ๊ก Angkhana Neelapaijit ที่ https://www.facebook.com/ angkhana.n...
[6] อาทิ วาสนา วงศ์สุรวัฒน์, ภัควดี วีรภาสพงษ์, Dr. Patrick Jory, ไพศาล ศิลป์ปรีชากุล, ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี
[7] เช่น Homophobia, Biphobia, Transphobia, Islamophobia เป็นต้น
แสดงความคิดเห็น