Atukkit Sawangsuk

ผมเบื่อพูดเรื่องธรรมกาย เพราะมันจบแล้ว ในแง่ของความแตกแยก ร้าวลึก และความเสื่อม ของสิ่งที่เรียกว่าพุทธไทย วงการสงฆ์แตกเละไปหมดแล้ว เหลือแต่บังคับไว้ด้วยอำนาจ แต่ข้างใต้คือความคับแค้น ไม่พอใจ เพียงแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เฝ้ารอ..

นี่ไม่ได้ต่างจากทางการเมืองหรอก คือมันจบแล้วในเรื่องของความแตกแยก ความเสื่อม จากการใช้อำนาจบังคับ ใช้สิ่งที่เรียกว่ากฎหมาย มันไม่มีทางกลับมา... แหม ใช้คำว่าปรองดองก็ ถุย! ...ที่จริงอยากพูดว่า มันไม่มีทางกลับมาเป็น "คนไทยด้วยกัน" ได้อีก มันมีแต่ความคับแค้น ไม่พอใจ เพียงแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เฝ้ารอ รอดูความเสื่อมความพินาศที่จะมาถึง ของอำนาจที่กำลังเสื่อม กำลัง "ขาลง"

แต่เปล่า พูดอย่างนี้ไม่ใช่จะโค่นล้มใครหรืออยากนองเลือด เลือดเรามีค่า ไปนองทำไม ความคับแค้นที่สั่งสมมันไปไกลจนเกินกว่าจะมาคิดเสียสละทำอะไรเพื่อให้ประเทศนี้ดีขึ้น นอกจากอยากเห็นความพินาศฉิบหายเท่านั้น

คนอย่างธีรยุทธ หรือพันธมิตรนกหวีดบางส่วน อาจผิดหวัง หวั่นวิตก กับอนาคตที่ไม่เห็นทางออก แต่บางส่วนก็ยังบ้าคลั่งยังหนุนหลัง ขณะที่เราหรือ ไม่เคยหวังอะไรกับรัฐประหาร 3 ปีที่ผ่านมามีแต่ยิ่งทำให้รู้สึกว่า ประเทศนี้ไม่ใช่ของเรา ฉะนั้นมันจะเป็นอย่างไรก็เชิญ ให้มันเป็นไปตามยถากรรม

เพียงแต่อยากถามพวกเป่านกหวีดทั้งหลายว่า มาถึงวันนี้แล้ว แน่ใจนะว่ายังมีความหวังกับศาสนา กับประเทศนี้อยู่ หรือทำใจแล้วว่า ยถากรรม

แสดงความคิดเห็น

ขับเคลื่อนโดย Blogger.