Atukkit Sawangsuk
"เมื่อเดือน มี.ค.ที่ผ่านมา ได้รับแจ้งจากผู้ใหญ่บ้านว่ามีไม้พะยูงล้มโค่นในที่ดินของตนเองเนื่องจากถูกพายุพัดจนกีดขวางถนนทำให้ประชาชนไม่สามารถใช้สัญจรผ่านได้ แต่มีเจ้าหน้าที่มาบอกว่าห้ามตัดไม้พะยูงเพราะผิดกฎหมาย"
เรื่องมันทุเรศมากเลยนะครับ มันคือการบังคับใช้กฎหมายแบบรัฐราชการบ้าจี้เป็นเจ้านายประชาชน
คือการห้ามตัดไม้พะยูงในที่ตัวเอง ให้ขออนุญาตก่อน เจตจำนงของกฎหมายเป็นเพียงข้อกำหนด มีไว้เพื่อตรวจสอบ ไม่ให้ปะปนกับไม้เถื่อนไม้ลักลอบ ไม่ใช่ว่าให้อำนาจรัฐ(ราชการ)อยู่เหนือหัวชาวบ้าน แบบไม้ในที่ดินตัวเองกลายเป็นของรัฐ ท่านไม่ให้ตัดก็ตัดไม่ได้ กรณีเช่นนี้ไม้ยังเป็นของชาวบ้าน เป็นสิทธิในทรัพย์สินของประชาชน เพียงต้องแจ้งราชการลงบันทึกรับทราบ
กรณีนี้ เมื่อเกิดเหตุจำเป็น ไม้ล้มขวางถนน การตัดไม้ในที่ตัวเองชัดเจนว่าไม่มีเจตนาทุจริต (ก็ไม้ของกู ที่ดินของกู จะผิดได้ไง) แต่ทำเพื่อประโยชน์สาธารณะ ต่อให้อ้างว่าผิด ก็ไม่ใช่ความผิดร้ายแรง ที่ต้องทำยังกะจะฆ่าแกงกัน (ที่จริงเจ้าหน้าที่ที่มาห้าม แม่-ควรจะผิดด้วยซ้ำ เพราะเมริงสิ มีหน้าที่ต้องอนุญาตให้เขาตัดไม้ขวางถนน) ตำรวจลงบันทึก แล้วเสนอความเห็นอัยการสั่งไม่ฟ้อง เท่านั้นก็จบ
แต่นี่มันยุคบ้าจี้ไงครับ บ้าจี้จนต้องเอาลุง 2 คนเดินทางจากมหาสารคามเข้ากรุงเทพฯ มาประชุมกันใหญ่โต (เสียค่าเดินทางค่าเบี้ยประชุมบานเบอะ) อ้อ แล้วเห็นคำว่า "ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของเจ้าหน้าที่" ไหม ไอ้นี่แหละ เหมือน พ.ร.บ.คอมพ์เปี๊ยบเลย
แสดงความคิดเห็น