ความกล้าแบบชาวพุทธ....
ความกล้าหาญมี 2 แบบคือกล้าแบบขี้ขลาดกลับกล้าแบบผู้เสียสละ...
ความกล้าแบบแรก...เราจะเคยได้ยินได้ฟังมาตลอดคือ.กล้าเพราะมีอำนาจ...กล้าเพราะมีกฏหมายที่ตัวเองเขียนขี้นมา...กล้าเพราะมีสมุนมาก...กล้าเพราะมีอาวุธ....ภาษาพระท่านเรียกว่ากล้าเยี่ยงกา...กากสูโร...สันดานกาเป็นอย่างไรคงไม่ต้องบรรยายนะครับ....แต่กล้าแบบผู้เสียสละคือการกล้าที่ยอมพลีชีพเพื่อพิทักษ์ความดี ความถูกต้อง...และประโยชน์ของหมู่ชน....ผมนึกถึงตอนทหารมุสลิมบุกมหาวิทยาลัยนาลันทา ในปี พ.ศ. 1700 เขามาแบบกล้าอย่างขี้ขลาด..พระในมหาวิทยาลัยหลายพันรูป..ไม่มีอาวุธและไม่หนี....ทุกท่านนั่งสวดมนต์..และนั่งสมาธิ...ยอมสละชีพ..ไม่บ่นไม่ด่า...ไม่ขัดขืน...หทารของกองทัพมุสลิมเดินเอาดาบตัดคอ...ทุกรูปอย่างเมามัน...จนถึงรูปสุดท้ายแล้วก็ร้องลั่นว่าเราชนะแล้ว....เสร็จแล้วเผามหาวิทยาลัยกับพระอยู่เกือบสามเดือนจึงมอดไหม้หมด.....บางคนว่าพระพวกนี้ขี้ขลาดและโง่....ทำไมไม่สู้หรือหนี้....อาจจะรอดได้บ้าง....ผมตอบแทนพวกท่านไม่ได้....ลองไปถามพระวัดพระธรรมกายดูอาจจะรู้ว่า....ทำไมพวกท่านไม่ออกมา...ทำไมท่านไม่หนี...โง่หรือเป่ลา....ยอมถูกคดี...ยอมให้่เขาย่ำยี...ยอมอดอาหาร....คนกล้าแบบขี้ขลาดและสมุนของพวกเขาไม่เข้า่ใจหรอกว่าทำไมคนพวกนี้จึงไม่กล้วภัย...กล้าแบบ.นี้แหละทางพระท่านเรียกว่า...วีรสูโร...ผู้กล้าอย่างแท้จริง....และกล้าแบบชาวพุทธ
แสดงความคิดเห็น